Eigen-Liefde

Ik voel steeds meer zelfliefde, die zich laat voelen in blijdschap en zachtheid over mezelf...

Steeds herhalen zich zinnen die zeggen...ik hou van jou, ik hou van jou, resonerend vanuit mijn hart, vreugde stroomt door me heen.

Er heeft zich iets in mij geopenbaard, het groeit en bloeit en word met de dag sterker. 

Angst verdwijnt steeds meer naar de achtergrond omdat ik geen angst meer hoef te voelen daar waar eigenliefde zijn plek heeft ingenomen.

Ik begreep vroeger niet wat Eigenliefde nu precies was. Het was een concept, een begrip, iets wat mijn hoofd probeerde te begrijpen en toe te passen. God wat heb ik daarmee geworsteld. De vele misvattingen die ik gevolgd heb in het toewerken of in het laten groeien van mijn eigenliefde. Wegen die me eerder wegvoerde dan dichterbij brachten. Maar toch, alles is goed en alles gebeurde omdat ik het nodig had. Er bestaan geen fouten wanneer je bereidt bent tot overgave.

EIGEN-LIEFDE.....dat is het inderdaad...een Eigen, precies zoals jij bent, Liefde.

Je ben EIGEN met jezelf, zonder oordelen naar jezelf, zonder hardheid naar jezelf. Je bent de Liefde naar jezelf in je EIGENheid.

De weg naar eigenliefde zul je daarom alleen “moeten” bewandelen omdat Eigenliefde uniek is.....dat is de ontdekkingsreis. Je gaat jezelf ontdekken en bent steeds meer instaat jezelf te omarmen, te respecteren, te waarderen, te bewonderen, te koesteren, te verzachten .....de manier waarop je dit doet is JOU in(ver)vulling.

 💜

Vanuit mijn hart begon het langzaam te stromen,

Al jaren kon ik hierover dromen.

Ik had al zoveel eraan gedaan, 

Laag na laag had ik mij ontdaan..

Van boze en verdrietige gedachten,

Over mijzelf, of het feit dat ik mezelf verachten..

Iedere dag opnieuw moest ik proberen deze overtuigingen te verdringen,

Op vele momenten, in mijn diepste angsten, waren ze moeilijk te bedwingen.

Tijdens donkere, diepe eenzame nachten, werkte ik door mijn drama heen,

Aangenomen gedachten ooit ontvangen, door merg en been.

Maar eigen liefde nam pas vorm aan,

Toen ik mezelf toestond om te mogen bestaan.

Dat was het eerste besef, die zorgde voor een kleine verschuiving.

Ik moest mij ontdoen van mijn eigen “ik ben geen liefde” overtuiging.

Ik verkende, een voor mij toen nog, vreemd veld,

Maar stap voor stap werd ik overgeheld.

Voor mij was de grootste doorbraak, Zelfacceptatie waarin ik perfectionisme achter me liet,

Ik bevrijde mezelf van “ het perfecte plaatje” en zong steeds meer mijn eigen lied.

Een lied dat steeds meer over mij gaat, met alle sporen, littekens, parels en “ik weet het soms ook niet”

Sta ik mijzelf steeds meer toe om gewoon te Zijn, in alle kleuren die je nu van mij ziet.

💜

By Be-loved