Liefde is altijd het antwoord

“Wanneer ik naar buiten ben bericht, afgestemd op de wereld of een ander.

Dan ben ik niet in contact met mezelf, en de connectie met mijn eigen bron van ZIJN”.

We leren al vroeg ons te schikken, aan te passen naar het geen van ons wordt verwacht. We stemmen ons af op de ander, de buitenwereld om erkent, geliefd, goedgekeurd en gewaardeerd te worden. 

Iedere poging die we doen ons aan te passen is een stap verder van je eigen zelf weg.

Het is niet voor niks dat we uiteindelijk ons verloren voelen, niet weten wie we zijn zonder de goedkeuring van een ander, niet weten of we wel juist bezig zijn als we geen erkenning krijgen.

Helaas is onze hele maatschappij nog steeds gericht op prestatie en voorgeschreven modules waar we ons al heel vroeg in moeten “ontwikkelen”....beter gezegd...ons in moeten “inwikkelen”

Ont-wikkelen kunnen we het amper noemen.

We lijken vrij te zijn, maar dat zijn we verre van. Nog steeds worden onze kinderen van kleins af aan in een systeem gezet, waar je als opvoeder weinig in te zeggen hebt. Het systeem is gericht op prestaties. Prestaties van bepaalde kwaliteiten. Alles wat daarbuiten valt wordt geregistreerd, gecorrigeerd of afgedaan als....helaas. Als klein kind heb je al snel het gevoel dat er wel iets mis met je moet zijn.

Maar of je het als kind nu goed doet in het systeem of niet goed, hoe dan ook, word het kind al van kleins af aan geleerd, niet te zijn wie het werkelijk is, maar vooral te moeten voldoen aan de maatstaf.

We zeggen als het ware: “stem je af op de behoeftes en wensen buiten jezelf en negeer je eigen impulsen. Om geliefd, geaccepteerd, gewaardeerd en succesvol te zijn moet je dit voor getimmerde pad volgen, en moet je deze kennis vergaren”.

Later, als we dan groot zijn en onszelf in het gewenste plaatje hebben gepropt, ( huisje, boompje, carrière, enz) met alle aanpassingen die nodig waren om gezien, gewaardeerd en geaccepteerd te worden, beseffen we dat we helemaal niet blij en gelukkig zijn?!? Soms zijn we dan met stomheid verslagen....soms wisten we het al lang.

Afwijzingspijn is wellicht een van de diepste pijnen die je kunt voelen. We willen erbij horen, dat is een oergevoel. En we doen er alles aan om deze afwijzingspijn niet te hoeven voelen. We zijn er heel goed in en het hele systeem helpt ons ( helaas) een handje. Maar het helpt maar even. We kunnen de illusie van het gecreëerde NEP-ZELF en de gecreëerde NEP-droom maar kort instant houden voordat het begint te schudden op zijn voegen. 

Het is angstaanjagend als dit gebeurd en wederom zullen we ons vastgrijpen aan het nep-zelf en de nep-droom. Liever dat! Dan de afwijzingspijn te voelen en de diepe angst er alleen voor komen te staan.

Begrijp goed dat deze angst zeer diep gaat, heel diep en we deze ook niet snel overwinnen, mits we de illusie gaan doorzien en de connectie weer maken met ons Ware zelf.

Het vraagt intens veel moed om je werkelijke zelf te vinden omdat je dit alleen maar kunt door je eigen pad te gaan bewandelen. Waarin je bereidt bent alles kwijt te kunnen raken. Let wel...Alles...behalve jezelf voor wellicht de eerste keer.

Dit is een belangrijk inzicht. We waren altijd bereidt liever ons Zelf kwijt te raken dan de ander. Ik zou je willen vragen deze zin een paar maal te lezen en diep tot je te laten doordringen.

“ Ik wijs liever mijn Zelf af dan de ander, uit angst, niet gezien, gewaardeerd, geliefd en geaccepteerd te worden, want dan ben ik alleen”

Echter, zullen we ons altijd alleen voelen juist omdat we steeds ervoor kiezen ons eigen Zelf af te wijzen en de verbinding te verbreken om het Zelf.

En laat nu juist deze verbroken connectie ervoor zorgen dat je je zo alleen, niet gewaardeerd, ongeaccepteerd, ongeliefd en buiten gesloten voelt.

Als je niet door deze illusie heen kunt kijken of als je je hier niet van bewust bent dan blijf je de connectie buiten jezelf zoeken, die je daar echter NOOIT zult vinden....nooit. Het zijn tijdelijke oplossingen, die een tijdelijk geaccepteerd gevoel geven, maar zo fragiel is en gebaseerd op lucht. Het geeft geen energie maar vergt zeer veel energie.

Echter begint het bij steeds meer mensen te rammelen omdat we door een (collectieve) transformatie  gaan. De luchtkastelen brokkelen af en we vinden het steeds moeilijker geen contact te hebben met ons ware Zelf.

Er wordt aan alle kanten aan ons geschud, met als reden dat we weer de verbinding met ons Zelf gaan maken.

Voor sommige gaat dit als vanzelf, voor anderen is dit een angstaanjagend proces. Weet dat je wordt geholpen en dat het allemaal geleidt wordt.

Begrijp alsjeblieft, mocht je hierin veel angst ervaren, dat jou oerangst wordt aangewakkerd. De angst van afgescheiden zijn, los van het geheel, geeft verlammend angstig gevoel.

Besef dat je nooit los bent geweest van het geheel. 

Mocht je jezelf nu bevinden in dit proces en je veel angsten ervaren, waarin je steeds weer je best doet om je ware zelf wederom te onderdrukken en je heel hard je best doet je overal aan vast te houden, en je angstvallig bezig bent goedkeuring en acceptatie te verwerven door je volledig af te stemmen op je buitenwereld?

Voor jou lief mens.......

“ Ik ben een wonder, zonder dat ik er iets voor hoef te doen,

Ik ben liefde omdat ik er Ben.

De ander zoekt net zo hard als ik,

Zijn/ afwijzing naar mij is een spiegel van zijn/haar eigen pijn.

Ik ruil mijn angst nu in voor vertrouwen en het besef,

Dat ik meZelf mag zijn, het is mijn (geboorte)recht.

Ik ben niet meer bang als alles begint te schudden en te beven,

Want ik weet nu dat dit het begin is van mijn nieuwe leven.

Ieder denkbeeld wat ik over mezelf heb gecreëerd laat ik los,

Ik stel me nieuwsgierig open, ik ben blij dat ik mij heb verlost.

Wanneer de afwijzingspijn mij te groot word en mij overneemt,

Ga ik er met mijn aandacht naartoe en geef het alle liefde die ik in mij heb..

Ik zeg tegen mijZelf, jij bent een wonder, jij bent gewenst, jij bent liefde, jij bent welkom, jij bent geliefd, jij bent waar ik op heb gewacht, met jou wil ik samen ZIJN.”

By Be-loved💖