Loslaten

Ik voel verdriet of woede en ik wil het niet,

Het laat niet los, ik wou dat het mij verliet.

Ik duw het weg, of ik verzink erin, 

Ik laat het niet toe...maar het heeft geen zin.

Ik probeer het “ los te laten” want dat krijg ik als advies,

Zo gaat men nu eenmaal om met verlies..

Maar hoe kun je iets loslaten, wat zo graag aan je blijft kleven?

Wat is eigenlijk de bedoeling? Of mag ik het gewoon doorleven?

Laat het wellicht van zelf los als de tijd is gekomen.....

Hoef ik niet te vechten maar het gewoon laten komen..

Er ZIJN, in ieder moment, zonder enig verzet,

In stilte, in mijn eigen ruimte, bij mezelf.....niemand die mij belet.

Om te voelen wat gevoeld wilt worden zonder enige angst of oordeel,

in volledige omarming, gedompeld in mijn eigen liefde, geaccepteerd als eigen onderdeel.

Ik sus me, ik voed me, en heb mezelf lief,

Ik luister en ik hoor me, ik zeg alsjeblief..

Nee, ik laat het niet los, het mag er zijn,

Ik laat jou toe.....deze diepe pijn.

Nu kun je helen, in mijn hart, want ik heb je gehoord, gezien & gevoeld,

Ik weet nu, wat je wilde zeggen.....ik weet nu wat je bedoeld.

Dus liet jij me los, je verdween steeds meer .....tot dat er stilte ontstond waar jij ooit schreeuwde van de pijn en verdriet,

En in die vernieuwde stilte, ontstond ruimte......voor een nieuw levenslied.

By Be-loved🦋